In mijn werk met slibdecoratie spelen functionaliteit, bruikbaarheid en decoratie altijd een belangrijke rol. Al mijn slibwerk draai ik van roodbakkende klei, die ik zelf meng.

Wanneer een werkstuk droog genoeg is, voorzie ik de binnen- en buitenkant van een laag slib, waarna het daadwerkelijke decoreren begint. De decoratie’s bouw ik in verschillende lagen op, waarna alles kan drogen voor het de eerste keer de oven in gaat. Na het glazuren volgt nog een tweede oven stook. Het harde rood van de klei krijgt na het bakken en zachtere uitstraling dat vaak als een warme gloed nog door de sliblaag heen schijnt.

In mijn ander werk, ook vaak maar niet per se gedraaid uit roodbakkende klei, spelen functionaliteit en bruikbaarheid nagenoeg geen rol. Dit geeft me de vrijheid andere vormen te maken waarbij ik vaak meer reliëf en kleur gebruik.
Reliëf op mijn werk vind ik sowieso belangrijk, maar hier pas ik dat voornamelijk toe door middel van de sgraffito-techniek. Door meerdere zelf samengestelde glazuren op een bepaalde manier op een werkstuk  aan te brengen probeer ik een bepaald kleurverloop te krijgen dat subtiel in elkaar overloopt.

Maar uiteindelijk, na hoeveel zorgvuldige voorbereiding ook, heeft de oven het laatste woord. Één klein onvoorzienigheidje en ze kan zowel genadeloos als ook verrassend blijken. Dat maakt het uitpakken van de oven steeds weer een spannend gebeuren.

Kortom, slib- en sgraffitodecoratie zijn voor mij technieken met onbegrensde mogelijkheden. Die mogelijkheden zoek ik, onderzoek ik, probeer ik uit en pas ze toe.